دکتر سارا ندافی / سین من نون تو و…

و مهم نیست چرا

همه مردم این خاک ، دروغ میبافند!!

سهم من از همهً عشق زمین ….

یک پیاله اشک است

همه دارائی من…

پشت پای راهت

که به این قصه تزویر زمین …آگاهم

گرچه غمگین تر از- هر روزم

گرچه مشتاق تر از- دیروزم

باز میگویم… که تو را، میجویم

نه که چون تو … نابی!!!

چون منم زاده ِآن فصل بهار

چون بهار مالِ من است…نام من است

من زنم… جنسِ زمین

متولد شده از گردش این چرخه ِ ، پنجاه   به   پنجاه هستم…

لحظه ِ  تحویل زمین

من تو را میخوانم

به صداقت و شرافت هر دم

که بدانی این سطح… همه اندوه خودش را با نور

به خدا میدهد و میرود از راه به دَر

باور کن که بهار، توبه شکن

بزم شکن

باورِ مستانهِ پروانهِ محجوب به سر

 میدردُ و میرود از شهر به دَر

میکنم حاجت خود …همه تاریکی و سردی دلت را به جهنم فکنم

باور کن

حاجتِ من

 به خدا

تازگیِ روح ِ  تو است

باور کن که همه ، کالبد ِ کهنه خودرا، به سراپرده آتش دادم

نکند باور من، ذهن تورا تلخ کند

همسفر توشهِ خود را بگذارم … بَرِتو

توشهِ من، مِهر تو است

تو مرا کافی و من عاقبتم، لحظه تحویل تو است

من امیدم این است سرِ هفت سینِ بهارِ امسال

سینِ من ، نونِ تو و نام تو باشد سَرِ من

باور کن که بهار فصل زیبای فراموشیهاست

فصل نو کردن ذهن

فصل تازه شدن فکر و زمان

تو بکن عبرت خود، برگ چنار

که همه فصل نباشد به درخت

بلکه در لحظه تحویل زمین

نو بِکُند باورِ خود

نوروز مبارک

سارا ندافی